.......

Κι όταν εσύ μίλησες για τον έρωτα,
για το πως πρέπει να το βιώνεις,
έμεινα να σε ακούω,
κοιτάζοντας το άπειρο.
Και δεν έβρισκα λέξη να πω,
παρά μόνο κάτι χαζούς σχολιασμούς
και αμήχανα χαμόγελα που θυμίζουν
ανώριμο, μικρό παιδί.
Τότε σ'ερωτεύτηκα;
Ή ερωτεύτηκα την εικόνα που
τόσο δυνατάκαι απλά παρουσίαζες;
Και τότε η έμπνευσή σου
γι' αυτό το άλλο,
έγινε έμπνευση για 'μένα.
Το ενδιαφέρον σου,
ενδιαφέρον μου για 'σένα.
Ο έρωτάς σου,
έρωτάς μου για 'σένα.
Για 'σένα;
Ή για τον έρωτα που μου παρουσίαζες;
Είσαι εσύ ή αυτό που λες;
Μα αυτό που λες δεν είσαι εσύ;
Έτσι απλά.
Σ' έναν μεσημεριανό τυχαίο καφέ.