Ο τελευταίος ήχος ήταν το "κλικ"
του συναγερμού του αυτοκινήτου.
Τα ακουστικά κολλημένα στα αυτιά.
Η ίδια μελωδία ξανά και ξανά.
Οι ίδιοι στίχοι.
Χαρούμενη που ανακάλυψε
ακόμα ένα κομμάτι
να λειτουργεί ως εναλλακτικό πρίσμα
στην ίδια καθημερινότητα.
Το πρώτο βήμα σε άλλη μία νύχτα.
Κι ας είναι για εκείνη διαφορετικά.
Τα κινητά κλειστά και
στα χέρια η αγαπημένη της φωτογραφική.
Άλλο ένα βήμα και μία βαθιά ανάσα.
Το κομμάτι δυναμώνει.
Ένας ακόμα περίπατος
σε αγαπημένα στενάκια.
Είχε ξεχάσει πόσο της αρέσει
να χάνεται μέσα σε αγνώστους.
Κομπάρσοι στη δική της ταινία.
Το σάουντρακ στα αυτιά
και βλέμμα ανιχνευτικό για τους
-άθελά τους- πρωταγωνιστές.
Η πρώτη φωτογραφία, ένας νεαρός που
βάζει παγωτό μηχανής σε μία κοπέλα.
Κι όταν την είδαν να τους φωτογραφίζει,
ένα γλυκό φιλί από εκείνον
και ένα χαμόγελο από εκείνην.
Η δεύτερη φωτογραφία.
Τους κοιτά, ένα χαμόγελο και από εκείνην
και προχωρά.
Τρίτη φωτογραφία.
Ένα μικρό κοριτσάκι
κυνηγάει τον αδέσποτο πλην τρυφερό σκύλο.
Λίγο πιο πίσω
αχνοφαίνεται η μητέρα της έντρομη
μήπως ο σκύλος δαγκώσει τη μικρή.
Το καθησυχαστικό χάδι του πατέρα στο χέρι της
την κάνει να παραμένει στην καρέκλα της.
Φωτογραφία τέταρτη.
Τέλος κομματιού.
Πάλι απ' την αρχή.
Λίγα βήματα ακόμα.
Ένα νέο γκράφιτι στον τοίχο.
Πέρασε όντως καιρός...
Φωτογραφία πέμπτη λοιπόν.
Με την ευχή και υπενθύμιση
να μην αφήσει να περάσει πάλι άλλος τόσος.
Το βλέμμα στο πεζοδρόμιο.
Τέσσερα παρατημένα άδεια μπουκάλια μπύρας
και ένα πακέτο σχεδόν αποτσίγαρα...
Φωτογραφία έκτη.
Το βλέμμα στην παρέα που ανεβαίνει το στενάκι.
Γέλια τόσο δυνατά
που μερικά ξεπερνούν τον ήχο από τα ακουστικά.
Κάποιοι στήνονται, άλλοι κρύβονται...
Όλοι πάντως στέκονται.
Το φλας ρίχνει για λίγο φως στο φωτεινό στενάκι.
Τα ακουστικά πάντα στα αυτιά.
Κοιτά την φωτογραφία στην οθόνη,
σηκώνει το βλέμμα στην παρέα,
ένα χαμόγελο και
βήματα ξανά.
Για λίγο σκέφτηκε πως
της έκανε εντύπωση που στάθηκαν όλοι.
Για λίγο...
Βγήκε σε πιο κεντρικό σημείο.
Πολύ κεντρικό σημείο.
Δυναμώνει την ένταση.
Στέκεται στη μέση και
μαζί με τη μελωδία λικνίζεται απαλά.
Το βλέμμα σε κάποια ποτήρια
που τραντάζονται
καθώς ένα χέρι χτυπά δυνατά το τραπέζι.
Φωτογραφία έβδομη.
Ο άντρας σφίγγει τα χείλη του.
Η γυναίκα απέναντί του
έχει γύρει το σώμα της
πίσω στην πλάτη της καρέκλας,
Τα χέρια της μπλεγμένα στα μαλλιά της
και τα μάτια της καρφωμένα πάνω του.
Θυμός;
Έκπληξη;
Δε μπορείνα διακρίνει.
Η στιγμή πάντως που το κλείστρο
της φωτογραφικής άνοιξε,
είχε πια περάσει.
Αποφασίζει να αράξει για λίγο
σε ένα παγκάκι
που παραδώξως είναι άδειο.
Ένα μπουκάλι παγωμένο νερό
από το περίπτερο.
Κι άλλη μία φωτογραφία
στον ρυτιδιασμένο κύριο
που της δίνει τα ρέστα.
Κάθεται, κλείνει τη μηχανή,
βάζει απ' την αρχή το κομμάτι
και για λίγο κλείνει τα μάτια της.
Ένα τσιγάρο...
Τα μάτια ανοίγουν
και τα χέρια ψαχουλεύουν τη τσάντα για τη θήκη.
Έτοιμο.
Και καθώς ο καπνός βγαίνει απ' το στόμα,
τα χείλη ανοιγοκλείνουν
πάνω στους στίχους.
Το πόδι πάνω στο παγκάκι,
η μηχανή στερεωμένη πάνω του.
Το βλέμμα καρφωμένο στην οθόνη της.
zoom... random...
Ίσως κάπου αλλού.
zoom...
Εκεί.
Φωτογραφία ένατη.
Ο παππούς πλησιάζει το κουτάλι
με το παγωτό
στο μισάνοιχτο στόμα της γιαγιάς.
Το βλέμμα του την κάνει να χαμογελά.
Μαζί με την γιαγιά κι εκείνη.
Κι όταν την βλέπουν με τη μηχανή,
το κεφάλι της γιαγιάς
στον ώμο του παππού.
Φωτογραφία δέκατη.
Άλλη μία έκπληξη λοιπόν.
Σηκώνεται και τους δείχνει
τις δύο τελευταίες φωτογραφίες.
Ένα φιλί απ' τον παππού
στο μάγουλο της γιαγιάς.
Τους αφήνει το τηλέφωνό της,
αν θελήσουν να τους τις δώσει.
Βήματα ξανά.
Πλανώδιοι μικροπωλητές..
Το βλέμμα σε μία κυρία που φτιάχνει κάρτες.
Μπογιά μαύρη και ασημένια.
Ένας φοίνικας, τρία πουλιά, άνθη...
"Μαράκι
η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή!
Χαμογέλα της!
Μία γνωστή Άγνωστη
                                        ΑΝΝΗ
Καλά φεγγάρια στη ζωή σου!"
Τα μακριά γκρίζα μαλλιά
πέφτουν απ' τη μία μεριά καθώς εκείνη γράφει.
Φωτογραφία ενδέκατη.
Μόλις πάρει την κάρτα,
δίνει μια αγκαλιά.
Ένα χαμόγελο
και τα ακουστικά πάντα στα αυτιά.
Μερικά βήματα ακόμα.
Μία παρέα καθισμένη
στο απόμακρο τραπεζάκι της καφετέριας.
Το βλέμμα στην οθόνη της φωτογραφικής.
zoom...
Μάλλον κάποιο αστείο από έναν φίλο
και ξαφνικά γέλια.
Φωτογραφία δωδέκατη.
Την βλέπει.
Κι ενώ όλοι συνεχίζουν να γελούν,
σοβαρεύει.
Κι άλλο zoom...
Φωτογραφία δέκατη τρίτη.
Και το βλέμμα καρφωμένο στην οθόνη
της φωτογραφικής.
Γυρνάει πλάτη.
Ώρα για επιστροφή.
Το βλέμμα τώρα καρφωμένο στο δρόμο.
Το κομμάτι συνεχίζει να παίζει.
Τα φωτάκια του συναγερμού.
Μπαίνει στο αμάξι.
Βγάζει τα ακουστικά.
Πάλι ο θόρυβος της μηχανής.
Πιο γλυκός αυτή τη φορά.